Blog

DDD (Dorosłe Dzieci z Rodzin Dysfunkcyjnych) to osoby, które wychowywały się w rodzinach, gdzie występowały różne formy dysfunkcji – przemoc fizyczna lub psychiczna, zaniedbanie emocjonalne, choroba psychiczna rodzica, uzależnienia behawioralne, lub inne destrukcyjne wzorce. Te doświadczenia znacząco wpływają na ich dorosłe życie, kształtując specyficzne schematy myślenia i zachowania.

Charakterystyczne cechy DDD:

W sferze emocjonalnej:

• Trudności w rozpoznawaniu i wyrażaniu uczuć
• Chroniczny lęk i niepokój
• Problemy z regulacją emocji
• Skłonność do tłumienia emocji
• Nadwrażliwość na krytykę
• Poczucie pustki emocjonalnej
• Trudności w odczuwaniu radości

W relacjach międzyludzkich:

• Problemy z zaufaniem
• Lęk przed bliskością
• Trudności w budowaniu trwałych związków
• Tendencja do izolacji społecznej
• Problemy z asertywnością
• Przyjmowanie roli ofiary lub wybawcy
• Trudności w wyrażaniu potrzeb

W zachowaniu:

• Nadmierna kontrola lub jej całkowity brak
• Perfekcjonizm lub chaos
• Trudności w podejmowaniu decyzji
• Problemy z wyznaczaniem granic
• Skłonność do zachowań kompulsywnych
• Trudności w realizacji celów
• Prokrastynacja

W obrazie siebie:

• Niskie poczucie własnej wartości
• Rozmyte poczucie tożsamości
• Poczucie bycia gorszym lub wadliwym
• Nadmierny samokrytycyzm
• Trudności w określaniu własnych potrzeb
• Brak wiary we własne możliwości
• Poczucie wstydu i winy

Dlaczego wsparcie psychologa jest niezbędne?

Profesjonalna diagnoza psychologiczna pomoże:

• Zidentyfikować wpływ dysfunkcyjnych wzorców
• Rozpoznać obszary wymagające wsparcia
• Określić indywidualne potrzeby terapeutyczne
• Stworzyć plan terapii

Specjalista wspiera w przepracowaniu traumy, w:

• Bezpiecznym przepracowaniu trudnych doświadczeń
• Zrozumieniu mechanizmów rodzinnych
• Uwolnieniu stłumionych emocji
• Budowaniu nowych, zdrowych schematów

Terapia pomaga rozwinąć umiejętności:

• Zdrowe sposoby radzenia sobie z emocjami
• Umiejętność stawiania granic
• Asertywność
• Zdolność budowania zdrowych relacji

Psycholog wspiera w budowaniu tożsamości, w:

• Odkrywaniu prawdziwego „ja”
• Rozwijaniu samoświadomości
• Budowaniu poczucia własnej wartości
• Określaniu własnych wartości i celów

W obszarze relacji terapia pomaga:

• Zrozumieć własne wzorce relacyjne
• Budować zdrowe związki
• Rozwijać umiejętność zaufania
• Tworzyć autentyczne relacje

W strefie rozwoju osobistego psycholog wspiera m.in. w:

• Odkrywaniu własnego potencjału
• Realizacji marzeń i ambicji
• Budowaniu niezależności emocjonalnej
• Rozwijaniu zdrowych nawyków

Bycie DDD nie definiuje całego życia – to punkt wyjścia do zmiany i rozwoju. Z profesjonalną pomocą możliwe jest przepracowanie trudnych doświadczeń i stworzenie satysfakcjonującego, zdrowego życia wolnego od destrukcyjnych schematów przeszłości.

DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików) to określenie osób, które wychowywały się w rodzinie z problemem alkoholowym. Doświadczenia z dzieciństwa wpływają na ich dorosłe życie, kształtując specyficzne wzorce myślenia, zachowania i reagowania emocjonalnego. Mimo że osoby te są już dorosłe, często nieświadomie powielają schematy wyniesione z domu rodzinnego.

Charakterystyczne cechy DDA:

W sferze emocjonalnej:

• Trudności w rozpoznawaniu i wyrażaniu emocji
• Lęk przed utratą kontroli
• Problemy z zaufaniem
• Nadmierne poczucie odpowiedzialności
• Trudności z przeżywaniem radości
• Chroniczny niepokój
• Poczucie winy bez powodu

W relacjach z innymi:

• Trudności w budowaniu bliskich związków
• Problemy z intymnością
• Nadmierna kontrola lub uległość
• Lęk przed porzuceniem
• Trudności w stawianiu granic
• Przyjmowanie roli ratownika
• Wybieranie partnerów uzależnionych lub toksycznych

W zachowaniu:

• Perfekcjonizm
• Trudności w odpoczywaniu i zabawie
• Workoholizm
• Nadmierna odpowiedzialność lub jej brak
• Problemy z podejmowaniem decyzji
• Kompulsywne zachowania
• Trudności w doprowadzaniu spraw do końca

W postrzeganiu siebie:

• Niskie poczucie własnej wartości
• Nadmierny samokrytycyzm
• Trudności w przyjmowaniu pochwał
• Poczucie bycia innym/gorszym
• Problem z określeniem własnych potrzeb

Dlaczego pomoc psychologa jest niezbędna?

Profesjonalna diagnoza psychologiczna pomoże:

• Zrozumieć wpływ doświadczeń z dzieciństwa
• Rozpoznać destrukcyjne wzorce
• Zidentyfikować obszary wymagające pracy
• Określić indywidualną ścieżkę terapii

Specjalista wspiera w przepracowaniu traumy, czyli w:

• Bezpiecznym powrocie do trudnych wspomnień
• Wyrażeniu stłumionych emocji
• Zrozumieniu mechanizmów rodzinnych
• Uwolnieniu się od destrukcyjnych schematów

Terapia pomaga rozwinąć nowe umiejętności, takie jak:

• Zdrowe sposoby radzenia sobie z emocjami
• Umiejętność budowania granic
• Zdolność do tworzenia zdrowych relacji
• umiejętności w stosowaniu technik relaksacyjnych

W sferze tożsamości psycholog wspiera w:

• Odkrywaniu własnych potrzeb i pragnień
• Budowaniu poczucia własnej wartości
• Rozwoju autentyczności
• Tworzeniu nowych, zdrowszych wzorców życia

W obszarze relacji terapia pomaga:

• Zrozumieć wzorce relacyjne
• Budować zdrowe związki
• Rozwijać umiejętność zaufania
• Tworzyć satysfakcjonujące relacje

Psycholog wspiera w rozwoju osobistym, w:

• Odkrywaniu własnego potencjału
• Realizacji marzeń i celów
• Budowaniu życia niezależnego od przeszłości
• Rozwijaniu radości i spontaniczności
• Definiowaniu wartości

Syndrom DDA nie jest wyrokiem – to punkt wyjścia do rozwoju i zmiany. Z pomocą psychologa możliwe jest przepracowanie trudnych doświadczeń z przeszłości i zbudowanie satysfakcjonującego, zdrowego życia w okresie dorosłości.

Poczucie własnej wartości to fundamentalny element naszej psychiki, wpływający na wszystkie obszary życia – od relacji osobistych po rozwój zawodowy. To wewnętrzne przekonanie o własnej wartości, umiejętnościach, kompetencjach i prawie do szczęścia. Gdy jest ono zaburzone, może znacząco ograniczać nasze możliwości i jakość życia.

Objawy niskiego poczucia własnej wartości:

W myśleniu:

• Nadmierna samokrytyka
• Perfekcjonizm
• Porównywanie się z innymi
• Katastroficzne myślenie
• Przekonanie o własnej niewystarczalności
• Trudności w przyjmowaniu komplementów
• Nadmierne skupienie na błędach

W zachowaniu:

• Unikanie wyzwań
• Trudności w podejmowaniu decyzji
• Prokrastynacja
• Rezygnacja z własnych potrzeb
• Nadmierne przepraszanie
• Trudności w stawianiu granic
• Przyjmowanie roli ofiary

W relacjach:

• Zależność od opinii innych
• Trudności w wyrażaniu własnego zdania
• Problemy z asertywnością
• Pozostawanie w toksycznych związkach
• Nadmierne dostosowywanie się
• Lęk przed odrzuceniem
• Trudności w budowaniu bliskości

W życiu zawodowym:

• Syndrom oszusta (brak wiary we własne kompetencje mimo zewnętrznych dowodów)
• Unikanie awansów
• Trudności w negocjowaniu
• Niedocenianie swoich umiejętności
• Problemy z przyjmowaniem uznania, komplementów
• Lęk przed sukcesem

Dlaczego pomoc psychologa jest niezbędna?

Profesjonalna diagnoza psychologiczna pomoże:

• Zidentyfikować źródła niskiej samooceny
• Rozpoznać destrukcyjne wzorce myślenia
• Określić wpływ doświadczeń z przeszłości
• Zrozumieć mechanizmy podtrzymujące problem

Specjalista wspiera w pracy nad przekonaniami:

• Identyfikacji negatywnych przekonań
• Zmianie szkodliwych schematów myślenia
• Budowaniu realistycznego obrazu siebie
• Rozwijaniu wewnętrznej akceptacji

Terapia pomaga rozwijać naukę nowych umiejętności, np.:

• Asertywność
• Umiejętność stawiania granic
• Zdrowe strategie radzenia sobie
• Pozytywny dialog wewnętrzny

Psycholog wspiera w budowaniu stabilnej samooceny, poprzez:

• Odkrywanie własnych zasobów
• Docenianie swoich osiągnięć
• Budowanie pewności siebie
• Rozwijanie samoświadomości

W obszarze relacji terapia pomaga:

• Budować zdrowe relacje
• Wyrażać swoje potrzeby
• Przyjmować wsparcie od innych
• Tworzyć satysfakcjonujące związki

Psycholog wspiera w rozwoju osobistym, poprzez:

• Określanie celów życiowych
• Pokonywanie ograniczających przekonań
• Budowanie życia zgodnego z własnymi wartościami

Niskie poczucie własnej wartości często ma swoje korzenie w przeszłości, jednak można je zmienić poprzez świadomą pracę nad sobą. Z pomocą psychologa możliwe jest zbudowanie stabilnej, zdrowej samooceny i odkrycie swojej prawdziwej wartości.

Atak paniki to nagły i intensywny epizod silnego lęku, któremu towarzyszą bardzo wyraźne objawy fizyczne i psychiczne. To doświadczenie może być niezwykle przerażające, ponieważ często przypomina objawy poważnych chorób somatycznych, jak np. zawał serca. Ataki paniki mogą pojawić się niespodziewanie, bez wyraźnej przyczyny, lub być wywołane przez konkretne sytuacje czy bodźce.

Objawy fizyczne:

• Przyspieszone lub nierówne bicie serca
• Duszności i trudności w oddychaniu
• Zawroty głowy i uczucie omdlewania
• Drżenie ciała
• Nadmierne pocenie się
• Uczucie dławienia
• Ból lub ucisk w klatce piersiowej
• Nudności i problemy żołądkowe
• Drętwienie lub mrowienie w kończynach
• Uderzenia gorąca lub zimna

Objawy psychiczne:

• Intensywny lęk i przerażenie
• Poczucie utraty kontroli
• Strach przed śmiercią
• Derealizacja (poczucie nierealności otoczenia)
• Depersonalizacja (poczucie oddzielenia od własnego ciała)
• Obawa przed kolejnym atakiem
• Trudności z koncentracją
• Dezorientacja

Konsekwencje ataków paniki wyrażają się przez zmiany w zachowaniu:

• Unikanie miejsc związanych z atakami
• Ograniczanie aktywności życiowej
• Izolacja społeczna
• Rozwijanie zachowań „zabezpieczających”
• Uzależnienie od osób wspierających
• Trudności w codziennym funkcjonowaniu

Dlaczego pomoc psychologa jest niezbędna?

Profesjonalna diagnoza pomoże:

• Zrozumieć naturę ataków paniki
• Zidentyfikować czynniki wyzwalające
• Wykluczyć inne zaburzenia
• Określić najlepszą ścieżkę wsparcia

Specjalista wykorzystuje sprawdzone metody terapii:

• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
• Techniki oddechowe i relaksacyjne
• Ekspozycja na sytuacje lękowe
• Restrukturyzacja poznawcza

Psycholog wspiera w nauce:

• Technik opanowywania paniki
• Prawidłowego oddychania
• Metod rozluźniania ciała
• Sposobów przekierowania uwagi

Wspólnie z terapeutą-psychologiem zostaną opracowane:

• Plan radzenia sobie w kryzysie
• Strategie zapobiegania atakom
• Techniki redukowania lęku
• Sposoby powrotu do satysfakcjonującego funkcjonowania

Psycholog pomoże:

• Zidentyfikować głębsze przyczyny ataków
• Przepracować traumatyczne doświadczenia
• Zmienić szkodliwe przekonania
• Budować poczucie bezpieczeństwa
• w stopniowym pokonywaniu lęku
• w odzyskiwaniu kontroli nad życiem
• w budowaniu pewności siebie
• w zapobieganiu nawrotom

Ataki paniki, choć są krótkotrwałe, to bez odpowiedniego wsparcia mogą powtarzać się z dużą częstotliwością. Są źródłem dyskomfortu osoby, która ich doświadcza. Jednak z odpowiednią pomocą można nauczyć się je kontrolować i stopniowo wracać do satysfakcjonującego funkcjonowania. Kluczowe jest rozpoczęcie terapii, zanim lęk przed atakami znacząco ograniczy codzienne aktywności.

Żałoba to naturalna reakcja na stratę, która może dotyczyć zarówno utraty kogoś bliskiego, jak i czegoś ważnego. Proces żałoby wiąże się z wieloma trudnymi emocjami, które pojawiają się na różnych etapach jej trwania.  To proces, przez który każdy przechodzi w indywidualny sposób i w swoim tempie. Jednak czasami żałoba staje się zbyt trudna do samodzielnego przeżycia, przybierając formę powikłaną lub przedłużoną. Może wtedy znacząco utrudniać codzienne funkcjonowanie i wymagać profesjonalnego wsparcia.

Naturalne objawy żałoby:

Reakcje emocjonalne:

• Głęboki smutek i żal
• Tęsknota za zmarłą osobą
• Gniew i złość
• Poczucie winy
• Niepokój i lęk
• Uczucie pustki i osamotnienia

Objawy fizyczne:

• Problemy ze snem
• Zmiana apetytu
• Brak energii
• Dolegliwości somatyczne
• Osłabienie odporności
• Zmęczenie

Zmiany w zachowaniu:

• Częsty płacz
• Wycofanie społeczne
• Unikanie miejsc związanych ze zmarłym
• Trudności z koncentracją
• Problemy z codziennymi obowiązkami
• Zmiana dotychczasowych nawyków

Objawy przedłużającej się żałoby:

• Gdy intensywne stany emocjonalne utrzymują się ponad rok
• Niemożność powrotu do codziennego funkcjonowania
• Brak akceptacji straty
• Ciągłe rozpamiętywanie okoliczności śmierci
• Idealizacja zmarłej osoby
• Poczucie, że życie straciło sens

Objawy żałoby powikłanej:

• Silne poczucie winy
• Myśli samobójcze
• Nadużywanie substancji psychoaktywnych
• Rozwinięcie zaburzeń lękowych lub depresji
• Całkowite zaprzeczanie stracie
• Unikanie tematu śmierci

Dlaczego pomoc psychologa jest potrzebna?

Gabinet psychologa to bezpieczna przestrzeń, gdzie można swobodnie wyrażać wszystkie emocje związane ze stratą, bez obawy o ocenę czy presję otoczenia.

Profesjonalne wsparcie terapeuty pomoże:

• Zrozumieć naturalne etapy żałoby
• Zaakceptować różnorodność przeżywanych emocji
• Znaleźć własne tempo i sposób przeżywania straty
• Nadać nowe znaczenie doświadczeniu

Specjalista wspiera w przepracowaniu trudnych emocji, w:

• Radzeniu sobie z poczuciem winy
• Wyrażaniu złości i żalu
• Akceptacji ambiwalentnych uczuć
• Przepracowaniu niedokończonych spraw

Terapeuta pomaga:

• Odnaleźć się w zmienionej rzeczywistości
• Zbudować nową codzienność
• Zachować pamięć o zmarłym w zdrowy sposób
• Odzyskać poczucie sensu życia
• W trudnościach relacyjnych (komunikacji, przyjmowania wsparcia od innych, radzeniu sobie z oczekiwaniami otoczenia)

Profesjonalna pomoc zmniejsza ryzyko:

• Rozwoju depresji
• Zaburzeń lękowych
• Uzależnień
• Chronicznej żałoby

Żałoba to proces, który wymaga czasu i przestrzeni na przeżycie straty. Nie ma jednego właściwego sposobu jej doświadczania. Jednak gdy staje się zbyt trudna do samodzielnego udźwignięcia, warto skorzystać z profesjonalnej pomocy. Psycholog może pomóc przejść przez ten trudny czas i odnaleźć nową równowagę w życiu.

Samookaleczenia, znane również jako autoagresja lub samouszkodzenia, to celowe zadawanie sobie ran lub bólu fizycznego. Jest to destrukcyjny mechanizm radzenia sobie z trudnymi emocjami i doświadczeniami. Samouszkodzenia nie są celem samym w sobie, są sposobem zredukowania dyskomfortu psychicznego. Problem ten dotyka najczęściej młodzież i młodych dorosłych, choć może wystąpić w każdym wieku.

Formy samookaleczeń:

Bezpośrednie:

• Zadawanie sobie ran ciętych
• Przypalanie skóry
• Uderzanie się
• Drapanie się, szczypanie
• Wyrywanie włosów
• Gryzienie się
• Wbijanie w ciało ostrych przedmiotów

Pośrednie:

• Nadużywanie leków
• Głodzenie się
• Ryzykowne zachowania
• Zaniedbywanie zdrowia
• Nadmierne ćwiczenia fizyczne

Przyczyny samookaleczeń:

• Intensywne, trudne do zniesienia emocje
• Poczucie pustki i odrętwienia
• Silny lęk lub napięcie
• Głęboki smutek i przygnębienie
• Poczucie winy i wstydu
• Złość skierowana do wewnątrz
• Niska samoocena
• Trudności w regulacji emocji
• Traumatyczne doświadczenia
• Zaburzenia osobowości
• Problemy w relacjach
• Poczucie braku kontroli nad życiem

Sygnały ostrzegawcze:

• ubrania nieadekwatne do pogody, np. z długimi rękawami, nogawkami, które mają za zadanie ukryć efekty samouszkodzeń
• Izolowanie się od innych
• Gromadzenie ostrych przedmiotów
• Częste „przypadkowe” zranienia
• Unikanie aktywności fizycznej (tych, podczas których mogą zostać odsłonięte rany, blizny, np. lekcji WF-u, zajęć na basenie, niechęć do przebierania się przy innych).
• Noszenie przy sobie ostrych narzędzi
• Wzrost impulsywności
• Długotrwałe zamartwianie się, większa płaczliwość
• Zachowania ryzykowne

Dlaczego pomoc psychologa jest niezbędna?

Profesjonalna diagnoza specjalisty pomoże zrozumieć głębsze przyczyny samookaleczeń i pomoże w nauce konstruktywnego radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych.

W bezpiecznej przestrzeni jaką jest gabinet specjalisty, psycholog pomoże wypracować zdrowe sposoby radzenia sobie z trudnymi emocjami, takie jak:

• Techniki regulacji emocji
• Metody rozładowywania napięcia
• Strategie Mindfulness
• Umiejętności komunikacyjne
• Nauka czynności zastępczych

Terapia pozwala przepracować głębsze przyczyny samookaleczeń:

• Traumatyczne doświadczenia
• Problemy rodzinne
• Trudności w relacjach
• Zaburzenia nastroju

Psycholog towarzyszy w długotrwałym procesie wychodzenia z samookaleczeń, zapewniając:

• Regularne wsparcie
• Monitoring postępów
• Zapobieganie nawrotom
• Budowanie poczucia własnej wartości

Przykładem interwencji, którą może podjąć specjalista jest wspólne wypracowanie planu bezpieczeństwa. Plan bezpieczeństwa to spisanie przez osobę samookaleczającą się sekwencji działań, które może podjąć w obliczu
pogorszenia stanu emocjonalnego i pojawienia się autodestrukcyjnego impulsu.
Inną interwencją jest zachęcania do tymczasowego zastosowania negatywnych zachowań zastępczych. Metoda ta opiera się na sięgnięciu po działania na tyle przypominające samouszkodzenia,aby móc zasymulować i zastąpić nimi akt autoagresji (Walsh, 2014). Ich efektem jest zwykle wywołanie fizycznego bólu,ale bez naruszania tkanek i trwałych uszkodzeń, albo innego doznania zmysłowego.

Ważnym elementem terapii jest również psychoedukacja rodziny i bliskich osób o naturze samookaleczeń i sposobach wspierania osoby dotkniętej tym problemem.

Samookaleczenia to poważny problem wymagający profesjonalnej pomocy. Nie są one przejawem „szukania uwagi”, ale sygnałem głębokiego cierpienia emocjonalnego. Z odpowiednią pomocą można nauczyć się innych sposobów radzenia sobie z trudnymi emocjami i stopniowo wychodzić z destrukcyjnych wzorców zachowań.

Myśli samobójcze to poważny sygnał ostrzegawczy wskazujący na głęboki kryzys psychiczny. Nie są one rzadkim zjawiskiem – dotykają ludzi w różnym wieku, niezależnie od ich sytuacji życiowej czy statusu społecznego. Czasem są to przelotne myśli o śmierci, a niekiedy to uporczywe rozważania o zakończeniu swojego życia, którym często towarzyszy głębokie cierpienie emocjonalne i poczucie beznadziei.

Sygnały ostrzegawcze:

Zmiany w zachowaniu:

• Wycofanie z życia społecznego
• Rozdawanie wartościowych przedmiotów
• Zaniedbywanie obowiązków
• Nagłe porządkowanie spraw osobistych
• Przygotowania do „pożegnania”
• Zwiększone spożycie alkoholu lub substancji psychoaktywnych

Zmiany emocjonalne:

• Głęboki smutek i przygnębienie
• Poczucie bezwartościowości
• Utrata nadziei na przyszłość
• Silne poczucie winy
• Przytłaczające uczucie samotności
• Intensywny lęk

Zmiany w komunikacji:

• Mówienie o śmierci i umieraniu
• Wyrażanie poczucia bycia ciężarem dla innych
• Komunikaty o bezsensie życia
• Pożegnalne wiadomości
• Wypowiedzi sugerujące brak przyszłości
• Nagłe uspokojenie po okresie kryzysu

Dlaczego natychmiastowa pomoc psychologa jest kluczowa?

Specjalista oceni poziom zagrożenia i pozwoli podjąć odpowiednie kroki zabezpieczające. Zostanie określony proces pomocy oraz potrzeby. W niektórych przypadkach konieczna będzie natychmiastowa interwencja, w innych-regularna terapia.

Specjalista pomoże stworzyć indywidualny plan bezpieczeństwa, zawierający:

• Strategie radzenia sobie z kryzysem
• Kontakty do osób wspierających
• Numery telefonów zaufania
• Konkretne kroki w sytuacji zagrożenia

Terapia pozwala zidentyfikować i przepracować przyczyny myśli samobójczych, takie jak:

• Depresja
• Trauma
• Przewlekły stres
• Problemy w relacjach
• Utrata sensu życia

W przypadku występowania myśli samobójczych wskazane jest podjęcie terapii długoterminowej. Psycholog zapewni długofalowe wsparcie w budowaniu stabilności emocjonalnej i odporności psychicznej, pomoże wypracować konstruktywne sposoby radzenia sobie w trudnych, kryzysowych sytuacjach. Ważne jest również zaangażowanie rodziny i bliskich w proces terapeutyczny.

Pamiętaj, że myśli samobójcze są przejawem głębokiego cierpienia, ale nie są wyrokiem. Z odpowiednią pomocą można przejść przez kryzys i odbudować chęć do życia. Jeśli doświadczasz myśli samobójczych lub zauważasz ich oznaki u bliskiej osoby, nie zwlekaj z szukaniem pomocy.

Zaburzenia snu to grupa problemów zdrowotnych, które znacząco wpływają na jakość i ilość snu, a w konsekwencji na całe funkcjonowanie człowieka. Sen jest fundamentalnym procesem biologicznym, podczas którego organizm regeneruje się, przetwarza wspomnienia i emocje oraz przygotowuje się do kolejnego dnia. Gdy ten naturalny rytm zostaje zakłócony, może to prowadzić do poważnych konsekwencji dla zdrowia fizycznego i psychicznego.

Główne rodzaje zaburzeń snu:

Bezsenność

• Trudności z zasypianiem
• Częste wybudzanie się w nocy
• Przedwczesne budzenie się rano
• Uczucie niewystarczająco regenerującego snu

Hipersomnia

• Nadmierna senność w ciągu dnia
• Trudności z utrzymaniem czujności
• Wydłużony czas snu nocnego
• Problemy z porannym wstawaniem

Zaburzenia rytmu dobowego

• Przesunięcie faz snu
• Nieregularny rytm snu i czuwania
• Trudności z dostosowaniem się do zmian czasowych
• Problemy z zasypianiem o „normalnych” porach

Objawy towarzyszące zaburzeniom snu:

Fizyczne:

• Przewlekłe zmęczenie
• Bóle głowy
• Osłabiona odporność
• Problemy z koncentracją
• Zaburzenia apetytu
• Napięcie mięśniowe

Psychiczne:

• Drażliwość
• Wahania nastroju
• Trudności z pamięcią
• Obniżona motywacja
• Zwiększony poziom stresu
• Problemy z podejmowaniem decyzji

Wpływ na codzienne funkcjonowanie:

• Obniżona wydajność w pracy lub szkole
• Trudności w relacjach międzyludzkich
• Zwiększone ryzyko wypadków
• Problemy z wykonywaniem codziennych obowiązków
• Pogorszenie jakości życia

Dlaczego pomoc psychologa jest niezbędna?

Kompleksowa diagnoza psychologa pomoże zidentyfikować przyczyny zaburzeń snu, które często mają podłoże psychologiczne – mogą być związane ze stresem, lękiem, depresją czy traumą.

Terapia poznawczo-behawioralna CBT-I (Terapia poznawczo-behawioralna w leczeniu bezsenności) jest obecnie uznawana za jedną z najskuteczniejszych metod leczenia zaburzeń snu. Psycholog pomoże:

• Zidentyfikować i zmienić niewłaściwe przekonania na temat snu
• Wypracować zdrowe nawyki związane ze snem
• Wprowadzić techniki relaksacyjne
• Nauczyć się kontroli bodźców

Specjalista pomoże wypracować odpowiednie zasady higieny snu, w tym:

• Ustalenie regularnego rytmu snu i czuwania
• Stworzenie odpowiednich warunków do snu
• Wprowadzenie rytuałów ułatwiających zasypianie
• Eliminację szkodliwych nawyków

Psycholog pomoże przepracować problemy leżące u podstaw zaburzeń snu, takie jak:

• Nadmierny stres
• Problemy emocjonalne
• Traumatyczne doświadczenia
• Zaburzenia lękowe czy depresyjne

Terapia psychologiczna przynosi długotrwałe efekty. Nie tylko pomaga w doraźnym radzeniu sobie z problemami ze snem, ale także wyposaża w narzędzia zapobiegające nawrotom zaburzeń w przyszłości.

Zaburzenia snu mogą znacząco wpływać na jakość życia, ale przy odpowiedniej pomocy można je skutecznie leczyć. Kluczowe jest szybkie rozpoznanie problemu i rozpoczęcie profesjonalnej terapii, zanim zaburzenia snu doprowadzą do poważniejszych konsekwencji zdrowotnych.

Zaburzenia lękowe to grupa schorzeń psychicznych, w których dominującym objawem jest nadmierny, irracjonalny lęk lub niepokój. W przeciwieństwie do naturalnego strachu, który pełni funkcję ochronną, zaburzenia lękowe charakteryzują się nieadekwatną do sytuacji reakcją, która znacząco utrudnia codzienne funkcjonowanie. To jeden z najczęstszych problemów zdrowia psychicznego, dotykający miliony ludzi na całym świecie.

Objawy zaburzeń lękowych

Objawy fizyczne:

• Przyspieszone bicie serca
• Nadmierne pocenie się
• Drżenie rąk i całego ciała
• Uczucie duszności lub trudności w oddychaniu
• Zawroty głowy i uczucie omdlewania
• Napięcie mięśniowe
• Dolegliwości żołądkowo-jelitowe
• Uderzenia gorąca lub zimna

Objawy psychiczne:

• Ciągły, irracjonalny niepokój
• Nadmierna czujność i wyczulenie na zagrożenia
• Trudności z koncentracją
• Problemy ze snem
• Drażliwość
• Uczucie oderwania od rzeczywistości
• Katastroficzne myślenie
• Unikanie sytuacji wywołujących lęk

Rodzaje zaburzeń lękowych:

• Zaburzenie lękowe uogólnione (GAD)
• Lęk paniczny
• Fobie (społeczne, sytuacyjne, specyficzne)
• Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD)
• Zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD)

Zaburzenia lękowe mogą znacząco wpływać na wszystkie sfery życia. Osoby cierpiące na te zaburzenia często:

• Unikają określonych miejsc lub sytuacji
• Mają trudności w relacjach społecznych
• Doświadczają problemów w pracy lub szkole
• Rezygnują z przyjemnych aktywności
• Izolują się od innych ludzi
• Mają obniżoną jakość życia

Współczesna psychologia oferuje szereg sprawdzonych metod leczenia zaburzeń lękowych, takich jak:

• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
• Terapia ekspozycyjna
• Techniki relaksacyjne
• Mindfulness

Specjalista pomoże wypracować skuteczne strategie radzenia sobie z lękiem, które można wykorzystywać w codziennym życiu. Profesjonalna terapia nie tylko pomoże w redukcji obecnych objawów, ale także wyposaży w narzędzia zapobiegające nawrotom. Praca nad źródłem problemu pomaga zidentyfikować i przepracować głębsze przyczyny zaburzeń lękowych, a nie tylko łagodzić objawy.

Zaburzenia lękowe są uleczalne, ale wymagają profesjonalnej pomocy. Im wcześniej zostanie podjęta terapia, tym lepsze rokowania na powrót do zdrowia. Nie warto czekać, aż lęk całkowicie przejmie kontrolę nad życiem – pomoc psychologa może być pierwszym krokiem do odzyskania spokoju i równowagi.